Het is een prachtige, frisse maar zonnige ochtend als ik het dorp Gendt nader. “Gendt met dt”, wordt mij door een hulpvaardig bestuurslid nog toegevoegd voordat ik afreis. Men sluit blijkbaar niet uit mij uit Vlaanderen te moeten repatriëren. Opgegroeid in Nijmegen ken ik het dorp. Het is weliswaar bijna 60 jaar geleden dat ik als jongen hier geregeld kwam, maar ik herken de weidsheid van het rivierenlandschap, doorsneden met sloten en met hier en daar nog zelfs een bongerd met hoogstambomen. Vandaag heeft de herfst het landschap opgesierd in ontelbare tinten rood en bruin. Op de achterbank ligt een kleurige bos Vizsla verenigingsbloemen zonnig uit te kijken naar z’n eindbestemming. Ik heb het voorrecht Ingeborg Thoben-Platteeuw deze bloemen te bezorgen, omdat ze samen met haar Vizsla teefje Abhy een unieke prestatie heeft geleverd; een 11de plaats op de Nimrod 2021. Ik heb haar maar even van te voren gebeld met de vraag of ik haar namens het bestuur en daarmee de leden van de vereniging thuis bloemen mag bezorgen. Ik ben welkom.
Een dag later rijd ik onder een stralende zon haar erf op. Geen blaffende erfhonden, maar twee enthousiaste Vizsla's springen mij vrolijk tegemoet. Achtjarige kanjer Abhy en Nohrtje van 12 maanden. Maar ook kampioenen moeten luisteren, dus zullen ze tijdens mijn bezoek braaf in hun kloeke duo mand liggen. Ik denk bij Ingeborg een ingetogen, maar diepe tevredenheid te bespeuren als ik binnen gastvrij onthaald word op koffie. Vanuit mijn ooghoek zie ik een rijtje felicitaties, champagne en een indrukwekkende, ingelijste foto van alle Nimrod-deelnemers en hun voorjagers van de afgelopen proef. De klassieke topsport vraag ”wat ging er door je heen?” wordt moeiteloos door haar eigen verslag ingehaald. Dit gaat duidelijk over passie, maar daarnaast over veel en eindeloos, eindeloos trainen. “Daar gaat ze weer” wordt bijna staande uitdrukking in het dorp. Dit is duidelijk topsport, denk ik als ik haar verhaal hoor. Plannen en schema’s maken met je trainer. Doen en volharden. Week in week uit. Met een extra jaar voorbereiding als neveneffect van de Coronapandemie; achteraf wellicht een blessing in disguise meent Ingeborg zelf, omdat Abhy er in 2020 misschien nog niet helemaal klaar voor was. En dan als klap op de vuurpijl het telefoontje met de uitnodiging aan de Nimrod 2021 deel te nemen. Dit is de categorie van weten wat je deed toen je gebeld werd. Het woord eervol vat dat samen. De eerste felicitaties komen dan al binnen, vertelt ze (“En dat voor een Vizsla!”) terwijl het echte werk voor de punten dan nog moet beginnen.
Als ze op mijn verzoek chronologisch verslag doet van de proeven zelf voel ik de spanning toenemen, terwijl de afloop natuurlijk bekend is; een AA-diploma. “En wat nu nog?” vraag ik haar. Het blijft even stil. “We gaan het zien, maar Nohrtje gaat in ieder geval meer aandacht krijgen”. We maken samen nog even een unieke foto in haar prachtige tuin; voorjager met hond met Nimrod AA-diploma en bloemen in Gendt (met dt). Op de terugweg bedenk ik dat zo’n kwalificatie misschien wel een once-in-a-lifetime gebeurtenis is. Dat maakt het misschien alleen nog maar mooier! Ingeborg, de vereniging is trots op je! Gefeliciteerd!
Wim van Vierssen
Voorzitter NVHSHV